De wielerwedstrijd Parijs Nice is een van de bekendste meerdaagse etappekoersen. De wedstrijd werd voor het eerst verreden in 1933. Sinds 1951 draagt de wedstrijd zijn huidige naam. Het is de een van de eerste wedstrijden van het wielerseizoen.
Een stukje geschiedenis over Parijs Nice
Zoals gezegd, werd de wedstrijd Parijs Nice voor het eerst in 1933 verreden. Omdat de etappekoers richting het zuiden loopt, kreeg hij al snel de bijnaam ‘Rit naar de zon’. 1959 was een bijzonder jaar, want toen liep de koers van Parijs naar Rome. Deze uitzondering was eenmalig.
Parijs Nice is een echte etappekoers voor de specialisten in de klassiekers. Het is een lastige koers en de laatste etappe is verloopt meestal door de heuvels in de omgeving van Nice. De renners moeten dan nog enkele cols bedwingen, waaronder de Col d’Eze. Grote renners als Seán Kelly, Jacques Anquetil, Eddy Merckx en Joop Zoetemelk wonnen de koers meerdere malen.
Laurent Fignon, een bekend wielrenner die ook de Tour de France won, kocht de etappe in 2000. Na twee jaar verkocht hij hem aan de ASO, de organisatie die onder andere de Tour de France organiseert. Vanaf 2005 maakte de koers deel uit van de UCI Pro Tour. Na onenigheid tussen de ASO en UCI dreigde de rittenkoers te verdwijnen. Gelukkig werd dit ternauwernood voorkomen. In 2011 werd de koers onderdeel van de UCI World Tour.
Parijs Nice start vandaag de dag eigenlijk nooit meer in de Lichtstad zelf. Meestal begint de koers in een van de voorsteden of zelfs een andere stad nabij Parijs. De Finish is wel altijd op dezelfde plek. Dit is als sinds jaar en dag de Promenade des Anglais in Nice.
Leiderstruien Parijs Nice
In de wielerwedstrijd Parijs Nice werden in de loop der jaren verschillende kleuren gebruikt voor de verschillende leiderstruien. Sinds 2008 worden dezelfde kleuren gebruikt als in de Tour de France. De eerste winnaar in 1933 was de Belg Alfons Schepers. De laatste in 2022 was de Kroaat Primož Roglič. Absolute recordhouder is Sean Kelly die de koers zeven maal op rij wist te winnen.
